Przez ostatnie miesiące przeczytałam kilka książek, a zupełnie nie miałam czasu by się z wami nimi podzielić.

Pomyślałam sobie, że może jednak warto zrobić to przed świętami, może komuś z was podsunę pomysł na świetny prezent (bo przyznam, że ja uwielbiam książki dostawać).

Będą propozycję przeczytane przeze mnie a więc dedykowane jako upominki dla kobiet, będą książki polecane przez męża i oczywiście ulubione ostatnio czytadełka córeczki.

Zaczynamy.

Marisa Bennett „Pięćdziesiąt twarzy przyjemności” Wydawnictwo Pascal

Ostatnimi czasy obserwuję jakąś ogromną falę mody na czytanie „50 twarzy Greya” jak jeszcze kilka lat temu było z sagą „Zmierzch”.

Lubię wiedzieć co w nowościach wydawniczych piszczy i czytać choćby po to by wyrobić sobie swoje zdanie, jednak jakoś nie dane mi jeszcze było zajrzeć do tych osławionych już powieści erotycznych.

Wpadł mi za to w ręce ów poradnik z kuszącym opisem na okładce „Bardzo niegrzeczna książka dla kobiet. Jak się bawić we dwoje, żeby się bawić AŻ TAK?

W sypialni nie musisz być grzeczną dziewczynką.
Ten poradnik poprowadzi cię bez wpadek przez eksperymenty, które zawsze cie pociągały. Wszystko, na co masz ochotę, jest dozwolone. Poczytaj. Wybierz co cie najbardziej kręci. Itd[…]”

Poczytałam i wiecie co?

Miałam naprawdę niezły ubaw z infantylnego stylu w jakim książka została napisana.

Może spodobać się kobietom z poczuciem humoru 🙂

pięćdziesiąt twarzy przyjemności

Corinne Hofmann „Afryka, moja miłość” Wydawnictwo Świat Książki

To kolejna książka po „Białej Masajce”, „Żegnaj Afryko” i „Moja wielka afrykańska miłość” szwajcarskiej pisarki.

W 2005 r na podstawie jej wspomnień z pobytu w Kenii, kiedy związana była z wojownikiem Samburu nakręcono film.

Po tą książkę sięgnęłam z czystej ciekawości, ponieważ przeczytałam wcześniejsze.

Podzielona jest na trzy rozdziały – reportaże z oddzielnych wypraw Corinne do Afryki.

Pierwsza część to wspomnienia z 720 kilometrowego trekkingu po Namibi, którą turystycznie odbyła jako członek ekipy tej niesamowitej wędrówki.
Druga część (najbardziej mnie poruszająca) to podróż do Kenii i wywiady autorki z ludźmi mieszkającymi w tamtejszych slumsach.

Ostatnia część to relacja z wizyty u rodziny w Barsaloi, w którą udaje się razem z córką. Dl Napirai to pierwsze spotkanie jako dorosłej już osoby z ojcem, babcią i kuzynami bliższymi i dalszymi.

Afryka moja miłość Corinne Hofmann

Maureen Lee „Nic nie trwa wiecznie” Wydawnictwo Świat Książki

Książka, która zrobiła na mnie bardzo dobre wrażenie i którą bardzo szybko mi się czytało (dobra książka na weekend lub podróż).

To cztery życiowe historie czterech kobiet, które los zetknął w pięknym, dużym domu, gdzie każda wynajmuje pokój.

Brodie – właścicielka domu, która postanawia wyprowadzić się od męża. Niegdyś byli wspaniałym małżeństwem i dobrze dogadującą się parą, poróżniło ich podejście do zaginionej córki narkomanki.

Diana – po odejściu matki sama wychowująca trzech braci, nagle niepotrzebna w rodzinnym domu, kiedy wprowadza się do niego narzeczona brata.

Vanessa – niedoszła panna młoda, porzucona w dniu ślubu, zajadająca smutki i ukrywająca się, z powodu otyłości której się nabawiła.

Rachel – czternastolatka z córeczką, ukrywająca się przed ludźmi próbującymi odebrać jej dziecko.

Nic nie trwa wiecznie Mauseen Lee

Jose Saramago „Mały pamiętnik” Wydawnictwo Świat Książki

Lubię twórczość Jose Saramago.

Niezwykle duże wrażenie zrobiło na mnie czytane kiedyś „Miasto ślepców”

Z ciekawością sięgnęłam więc po najbardziej osobistą książkę portugalskiego noblisty.

Saramago zabiera nas do świata swojego dzieciństwa.

Wspomina najmłodsze, beztroskie lata spędzone na wsi, rodziców, dziadków krewnych i historie związane z tymi ludźmi. Swoje włóczęgi po gajach oliwnych, kiedy za całe pożywienie wystarczała mu kromka chleba i kilka oliwek. Pierwsze miłości i zauroczenia.

Polecam miłośnikom twórczości autora.

Mały Pamiętnik Jose Saramago

Zośka Papużanka „Szopka” Wydawnictwo Świat Książki

Bardzo dobra książka. Bardzo dużo wywołująca emocji w czytelniku. Bardzo wciągająca.

Bardzo dobry debiut. Bardzo dobry tekst autorki!

Z zewnątrz normalna polska rodzina jakich wiele, ale w środku aż się kotłuje od emocji, tych tłumionych i tych w aktach agresji wykrzykiwanych, tych złych szczególnie, choć zdarzających i się i dobrych.

Małżeństwo i dwójka dzieci – dla jednych więzienie z zaostrzonym rygorem, dla drugich teatr z wiecznie trwającym przedstawieniem. Toksyczna rodzina.

Polecam !

Szopka Zośka Papużanka

Anna Zielińska-Elliott „Haruki Murakami i jego Tokio” Wydawnictwo Muza

Gratka dla fanów twórczości Haruki Murakamiego.

Książka jest przewodnikiem po Tokio, ale nie takim zwyczajnym.

To przewodnik po Tokio autora.

Publikacja podzielona jest na dziesięć rozdziałów z których każdy to osobna wycieczka po innej dzielnicy Tokio, związanej z Murakamim i pojawiającej się w jego twórczości (przy opisach  atrakcji turystycznych i ich zdjęciach znajdziemy też cytaty z książek autora traktujące o danym miejscu).

Dodatkowym plusem jest ogrom zdjęć, które zaciekawią każdą osobę interesującą się Japonią.

Murakami i jego Tokio

Moje gawędy o sztuce. Dzieła twórcy, mecenasi wiek XV-XVI” Bożena Fabiani Wydawnictwo Świat Książki

Autorka od 2000 roku prowadzi na antenie Drugiego Programu Polskiego Radia cotygodniową audycję „W stronę sztuki”. Ta książki to zbiór ponad 30 esejów, które stworzyła na potrzeby swojego programu.

Swoją drogą nigdy nie słyszałam Pani Fabiani w radiu, co teraz bardzo chciałabym nadrobić. Książkę wypatrzyłam wśród nowości wydawniczych i bardzo mnie zainteresowała, ponieważ od czasów licealnych chyba, interesuję się sztuka i chętnie zgłębiam temat. Nie chodzi mi tu o naukowe opracowania dzieł, ale właśnie opowieści, eseje czy zbeletryzowaną historię.

Książkę polecam. Okazała się być bardzo ciekawa.

Autorka pisze o sobie we wstępie, że jest historykiem, nie historykiem sztuki, i kiedy patrzy na obraz, zawsze interesuje ją człowiek, który go namalował a potem stara się dowiedzieć o nim jak najwięcej. To zastajemy w książce.
Eseje o artystach, o sposobie ich życia, najważniejszych momentach i tych w których tworzyli dzieła, plotki i anegdoty o nich, tezy stawiane przez autorkę na podstawie znalezionych tropów – to sprawia, że czytanie o takich artystach jak Michał Anioł czy Rafael nie jest nudne a wciągające.

moje gawędy o sztuce